Szczęść Boże,
Bardzo proszę o modlitwę o synka Kubusia aby jego stan był stabilny i nerki pracowały jak najdłużej i najlepiej.
Dziękuję Wszystkim za modlitwę o którą prosiłam Bóg zapłać jeszcze raz.
Obecnie Kubuś ma skonczone 3 miesiące, przed urodzeniem nikt nie dawał mu szans na życie... ma bardzo chore nerki i lekarze powiedzieli, że ani nerki ani płuca nie podejmą funkcji zyciowych. Dzięki modlitwie do Pana Boga wyprosiłam o CUD. Kubuś mimo bardzo złych rokowań nawet po urodzeniu... rosnie i choroba nie postepuje. Chciałam dać nadzieję wszytkim tym co mają beznadziejną sytuację i nikt nie daje  szans. Módlcie się i proście Pana Boga i Wszytkich świętych o pomoc. Ja uzyskałam, synek urodził się żywy i dzięki Bogu rozwija się normalnie jak inne dzieci. Tylko Pan Bóg decyduje co będzie, nie lekarze! nawet jak ktoś nie daje odrobiny szansy! Na oddziale gdzie leżał synek powiedzieli, ze jest Cudem !Proszę o modlitwę za synka Kubusia ja równiez będę się modlić za intencje ludzi, którzy prosza o pomoc. Bóg zapłać Danuta Szal

Świadectwo uzdrowienia Antoniny
Jesteśmy małżeństwem od 2004 r i rodzicami pięciorga dzieci. Nasza najmłodsza córka Antonina ur. 15.09.2014 r., w wieku 4 miesięcy – w dniu 19.01.2015 r., - została przez nas zawieziona do Centrum Zdrowia Dziecka (CZD), w związku ze zdiagnozowanym przez nas w domu częstoskurczem serca (akcja serca ok. dwukrotnie szybsza niż normalnie). Od trzeciego tygodnia życia nasza córka miała kolkę i nietolerancje pokarmowe, którym to przypisywano słaby apetyt oraz stosunkowo mały przyrost masy ciała. Pomimo wizyt u różnych lekarzy nikt nie zdiagnozował problemów kariologicznych, które jak się później okazało stopniowo się rozwijały.
W CZD nie udało się przerwać częstoskurczu farmakologicznie, dlatego zostało zlecone przeprowadzenie kardiowersji w bloku operacyjnym. Kardiowersja nie została jednak przeprowadzona, gdyż wcześniej doszło do samoistnego zatrzymania akcji serca. Po bardzo ciężkiej reanimacji akcja serca został wznowiona, jednak była ona bardzo zaburzona z ciągłym częstoskurczem. W efekcie przeprowadzonych badań okazało się że Antoninka ma bardzo poważną niewydolność serca (kardiomiopatię rozstrzeniową poczęstoskurczową) – wydolność serca została określona na poziomie 18% (do „normalnego" funkcjonowania potrzebna jest minimalna wydolność na poziomie 35%).
Lekarze poinformowali nas, że córka jest w stanie skrajnie krytycznym i niestabilnym w związku z czym w każdej chwili należy się liczyć z jej zgonem. Z powodu bardzo słabej wydolności serca oraz zatrzymaniem krążenia jej organy wewnętrzne przestawiły się na funkcjonowanie beztlenowe w związku z czym nastąpiło zatrucie całego organizmu (tzw. kwasica), a następnie zatrzymanie pracy organów wewnętrznych: wątroby, nerek, tarczycy. Lekarze stwierdzili, że stan taki prowadzi z reguły do tzw. spirali zstępującej, gdyż funkcjonowanie organów wewnętrznych zależy od funkcjonowania serca i na odwrót.
Bezskutecznie próbowano farmakologicznie uregulować akcję serca, włączono dializy otrzewnowe – nasze dziecko było schładzane do temperatury 33 oC oraz utrzymywane w stanie śpiączki farmakologicznej (pełne znieczulenie oraz zwiotczenie).
Córka przez cały czas przebywała na oddziale intensywnej terapii CZD – lekarze z oddziału stwierdzili, że jest ona przede wszystkim w rękach Pana Boga.
Jako rodzice mogliśmy jedynie modlić się za naszą córkę, co też czyniliśmy od samego początku - modliliśmy się za wstawiennictwem świętych (błogosławionego ks. Jana Balickiego, św. Jana Pawła II, św. Rity oraz św. O. Charbela).
Zwróciliśmy się też z prośbą do członków naszej rodziny oraz licznych znajomych o modlitwę w intencji naszej córki.
Nasza wiara została wystawiona na próbę – na tyle na ile to było możliwe byliśmy pogodzeni z faktem, że nasza córka nie przeżyje – czekaliśmy na telefon w tej sprawie ze szpitala. Córka była już ochrzczona więc byliśmy spokojni co do jej spotkania z Panem Bogiem po tamtej stronie życia. Jako rodzice bardzo przeżywaliśmy tę sytuację – rozmyślając nawet mimo woli nad tym jak mogliśmy przeoczyć kłopoty kardiologiczne Antoninki.
Wbrew opiniom lekarzy nasza córka nadal żyła a zamiast telefonu z CZD dotarły do nas relikwie św. Jana Pawła II, a następnie za pośrednictwem naszych znajomych relikwie św. O. Charbela. Relikwie świętych dotarły do nas bez naszego zabiegania, czy inicjatywy – nie mieliśmy świadomości o istnieniu św. O. Charbela – fakty ten zostały przez nas ostatecznie odczytane jako wezwanie do większego zaufania Panu Bogu i do modlitwy o cud uzdrowienia.
Stan córki - skrajnie krytyczny i niestabilny - utrzymywał się bez istotnych zmian przez długi czas (dwa tygodnie), w tym czasie codziennie modliliśmy się tak w domu jak i podczas bardzo krótkich odwiedzin przy łóżeczku córki w szpitalu. Odkąd otrzymaliśmy relikwie św. O. Charbela jeździliśmy z nimi do córki i modląc się namaszczaliśmy jej czoło błogosławionym olejem św. Charbela. Poprosiliśmy również członków wspólnoty Przyjaciele Oblubieńca o modlitwę wstawienniczą – z członkiem tej wspólnoty modliliśmy się przy łóżku Tosi. W efekcie modlitw nasze serca zaczął ogarniać pokój – po rozmowach z innymi oraz lekturze książki „Moc uwielbienia", zaczęliśmy modlić się dziękując Panu Bogu za chorobę naszej córki – przez jej chorobę zbliżyliśmy się do Pana Boga, zaczęliśmy się dużo więcej modlić, stopniowo weryfikować nasze postępowanie, zasady i priorytety w naszym życiu – zaczęliśmy się nawracać.
Przed całym zdarzeniem byliśmy „przeciętnymi katolikami" – uczęszczaliśmy co niedziela do Kościoła, korzystaliśmy z sakramentów świętych. W efekcie choroby naszej córki zrozumieliśmy, że brakuje nam wiary i zaufania Panu Bogu, że nie odpowiadamy miłością na jego miłość – jesteśmy po prostu letni.
Teraz czuliśmy się umocnieni modlitwami innych ludzi i wstawiennictwem świętych, czuliśmy się prowadzeni przez Ducha Św., Który pokazywał nam z jednej strony nasze grzechy i słabości a z drugiej miłość i troskę Pana Boga o nas. Postanowiliśmy zmienić nasze życie – zaczęliśmy się razem modlić, rozpoczęliśmy seminarium odnowy wiary we wspólnocie Przyjaciele Oblubieńca.
Pan Bóg zatroszczył się o naszą córkę, wbrew opinii lekarzy powróciła ona do życia i do zdrowia – została wypisana do domu 20 marca 2015 r., organy wewnętrzne - wątroba, nerki, tarczyca - po kolei podjęły pracę, serce odzyskało swoją wydolność. Lekarze stwierdzili, że nie ma żadnych skutków neurologicznych (zmian w mózgu). Córka pozostaje na lekach antyarytmicznych – regulujących akcję serca.
Dziękujemy Panu, bo jest Dobry a Jego miłosierdzie nad wszystkim co stworzył.
Dziękujemy Świętym za ich wstawiennictwo u Boga – a w szczególności św. O. Charbelowi
Dziękujemy również wszystkim ludziom – nieznajomym, znajomym i rodzinie, którzy modlili się za naszą rodzinę. Wiara i gorliwość modlących się – bardzo często całkowicie obcych osób – oraz ich liczba i rozpiętość terytorialna z jednej strony głęboko nas zawstydziły a z drugiej były źródłem pokoju wewnętrznego i inspiracją do zaufania Panu Bogu.
Chwała Panu

KUBUŚ - nasz mały wojownik.
Jakub przyszedł na świat 21.08.2014, wydawało sie ze zdrowy chłopak z niego. Nasze szczęścia jednak trwało krótko. Wizyta szczepienna - to był początek drogi do piekła. Usłyszelismy ze pani doktor nie zaszczepi Kubusia ze wzglądu na dużą wiotkość i mamy szybko udac sie do neurologa. Już następnego dnia wylądowalismy w klinice, gdzie na kartkach papieru przeczytałam : " RDZENIOWY ZANIK MIĘŚNI (SMA1)". Jeszcze wtedy łudziłam się, że to pewnie nic poważego, wyjdzie z tego, że to nie może być prawda! Jednak prawdy nie dało się uniknąć, po miesiącu przyszły badania genetyczne potwierdzające podejrzenia lekarzy. Świat runął! Wszystko straciło sens, nic nie było tak ważne jak ZDROWIE!
Trzeba było zyć dalej, choć zupełnie się nie chciało. Pierwsza mysl która przyszła nam do głowy po usłyszeniu diagnozy to taka, że nie będzie chodził, ale ta choroba jest znacznie trudniejsza! Potwór odbiera naszemu synowi KAZDY mięsień co uniemożliwia poruszanie się, jedzenie, a nawet oddychanie! Z modlitwą nie rozstawaliśmy się ani na krok. Póki co nie ma leku na rdzeniowy zanik mięśni, jedyną pomoca jest INTENSYWNA rehabilitacja( choć według najnowszych doniesień, jest już za rogiem!. )
Zaczeliśmy się godzić z chorobą, na całe szczęście potwór(SMA) nie odbiera inteligencji, uśmiechu i radości bijącej prosto z jego maleńkich oczu..
Zdawać by się mogło, że nie może być już gorzej, trudniej.. A jednak.
Przyszła INFEKCJA. Kubuś tracił oddech, został zaintubowany, było ciężko. Dzieci z SMA nie potrafią kaszleć, każda infekcja to ryzyko ŚMIERCI. Na szczęście infekcja się leczyła, było lepiej wiec lekarze postanowili extubowac Jakuba i założyć nieinwazyjną wentylacje(maseczkę).. To był błąd. Kubuś okropnie się męczył, ale walczył, potem jego serduszko staneło. Doszło do USZKODZENIA MÓZGU. Od tego momentu radosnego, śmiejącego się i bystrego Kubusia NIE MA. Odebrano nam WSZYSTKO, ostatnie nadzieje..
Mimo fatalnej sytuacji, wierzymy i walczymy! Wierzymy w miłosierdzie Boga.. Jesteśmy winni Kubusiowi naszą opiekę i walkę ponieważ to dzięki naszemu synowi cała nasza rodzina się nawróciła i zmieniła. To Bóg zesłał nam go aby dać szanse na zmianę naszego pustego życia. Chwała Panu!

 Szczęść Boże!
Jakiś czas temu wysłałam smsa zgłoszeniowego do Szturmujemy Niebo i tak znalazłam się w gronie Aniołów
Sama kiedyś byłam ciężko chorującym dzieckiem i pamiętam ból moich rodziców, więc tym bardziej cieszę się, że taka inicjatywa powstała i chcę ją wspierać całym sercem i modlitwą

Chciałabym się podzielić swoim świadectwem, które wskazuje na to, że Nowenna Pompejańska działa. Jestem mamą niespełna 10 letniej dziewczynki, która urodziła się z wadą genetyczną. Jest to choroba przewlekła, nieuleczalna, która ma wiele powikłań utrudniających codzienne funkcjonowanie.

   Córka od urodzenia jest rehabilitowana i pod opieką wielu poradni. Od urodzenia zmagaliśmy się z problemem moczenia nocnego. Z racji tego, że córka jest coraz starsza problem zaczął być coraz bardziej uciążliwy. Próbowaliśmy wielu różnych rzeczy, które mogły nam pomóc w rozwiązaniu tego problemu.

    Nic nie skutkowało. Byłam załamana bo oprócz codziennych obowiązków związanych z opieką nad córką dochodziło jeszcze codzienne pranie pościeli. Próbowałam chyba wszystkiego co można robić w takich sytuacjach aby pozbyć się problemu. Córka była również badana pod kątem wad związanych konkretnie z układem moczowym, ale wyniki nie wykazały żadnych nieprawidłowości.

Od około roku zaczęło się moje nawrócenie … w Bogu i modlitwie zaczęłam odnajdować sens i pocieszenie. Nieuleczalna choroba dziecka jest najgorszym, co może spotkać rodzica. Przechodziłam już przez wszystkie etapy… buntu, żalu, złości, szukałam również pocieszenia i wyleczenia u bioenergoterapeutów oraz innych oszustów, aż w końcu zrozumiałam, że tylko Pan może mnie uratować i wyciągnąć z kiepskiego stanu psychicznego w jakim się znajdowałam. Oglądając filmy w Internecie dotyczące zagrożeń duchowych trafiłam na informację dotyczącą Nowenny  Pompejańskiej. Pomyślałam … czemu nie? Nie mam nic do stracenia.

I tak 17.11.2014 zaczęłam odmawiać NP. Miałam pewne wątpliwości czy wytrzymam, czy znajdę czas, czy dam radę … czy nie będę tego robić na siłę i z przymusu. Już po około tygodniu przyzwyczaiłam się i od rana zaczynało mi czegoś brakować. Po odmówieniu NP odczuwałam spokój i komfort poczucia wypełnienia dnia.

Ale do sedna … już od pierwszych dni odmawiania NP problem moczenia nocnego mojej córki zaczął ustawać. Teraz po odmówieniu prawie całej widzę ogromną różnicę i poprawę w tej kwestii. Była to tak spektakularna i nagła zmiana, że nie ma innego wytłumaczenia. To dzięki modlitwie do Miłosiernej Panny Różańcowej z Pompejów.

Kochani to działa! Módlcie się i proście o pomoc w rozwiązaniu problemów …

Ja już planuje rozpoczęcie następnej … zastanawiam się tylko która z intencji jest najpilniejsza!

Szczęść Boże!

 zdj. Archiwum rodzinne

Informacje dotyczące  Krystianka za którego się modlimy, ktorego organizm zaatakowała sepsa i ktory był w stanie krytycznym, za ktorego modlimy sie: - Nasz rycerzyk nie chodzi ma zanik mięśni nóżek 
i prawdopodobnie silny przykurcz ścięgna Achillesa.
Ale widzi,słyszy a według pani neurolog powinien być
,,warzywkiem". Walczy !

Jestem wdzieczna za kazda modlitwe, wiem ze to dzieki niej Krystianek wraca do zdrowia, to małe kroki, ale jednocześnie wielkie cuda, ktore dzieją sie w jego zyciu. Ufam ze zupełnie wyzdrowieje, bardzo proszę aby dalej otaczać go modlitwa.

Kilka dni temu prosiłam o modlitwę w intencji naszego synka, który się jeszcze nie narodził. W piątek 12.12.2014 lekarz na usg miał obawy i postawił wstępną diagnozę, że Miłosz ma rozszczep kręgosłupa i wadę serca. Dziś mieliśmy kolejną wizytę, która zaprzeczyła tej diagnozie. Nasz synek jest zdrowy. Wiem, że to dzięki modlitwom. Dziękuję

AGNIESZKA: UZDROWIENIE CÓRKI

Witam, chciałam podzielić się kolejnym świadectwem. Moja córka od wiosny zaczęła nietypowo mrugać i miewała dziwne tiki na twarzy (przez kilka miesięcy)- z upływem czasu objawy znikały, potem znów narastały i coraz więcej osób zwracało na to uwagę. Poszłam z córką do lekarza na badania: morfologia, podawanie magnezu itd. lekarz oznajmił, że trzeba się skonsultować z okulistą i neurologiem (mogła nosić okulary lub dostawać środki psychotropowe dla małych dzieci). Wcześniej zaczęłam odmawiać Nowennę Pompejańską w pewnej intencji, ale po narastających obawach o zdrowie dziecka postanowiłam w połowie Nowenny, że zmienię intencję. Wcześniej w trakcie odmawiania Nowenny Pompejańskiej nigdy intencji nie zmieniałam, uważałam bowiem, że trzeba być wytrwałym w swoich modlitwach, tutaj jednak nie miałam wątpliwości, pomyślałam -muszę poprosić Matkę Bożą o zdrowie dla mojego dziecka – obiecałam jej także, że po skończeniu tej Nowenny, następną Nowennę Pompejańską odmówię także w intencji zdrowia mojego dziecka, pomyślałam ” Błagam Cię, Matko Ukochana, wysłuchaj mnie proszę, by moje dziecko było zdrowe i by objawy zniknęły”. Po 10 dniach od zmiany intencji nowenny tiki i mruganie zniknęło (nawet przed pójściem do okulisty – ale do okulisty i tak poszłam aby się upewnić, że wszystko jest w porządku). Mało tego – córka chodzi do przedszkola od kilku miesięcy i miała tylko raz mały katarek. Wiem, że to opieka Panny Najświętszej. Dziękuję ukochana Matko!

źródło pompejasnka.rosemaria.pl

MARIOLA: DZIĘKUJĘ CI MARYJO ZA WSZYSTKIE OTRZYMANE ŁASKI

Dziękuję Ci Maryjo za tą cudowną Nowennę . Kiedy się o niej dowiedziałam zaraz wiedziałam , że ma wielka moc. Modliłam się tą Nowenną o zdrowie mojej nienarodzonej córeczki , której rokowania po testach prenatalnych nie były najlepsze ( prawdopodobieństwo zespołu downa 1:5 i wiele innych wad). Cały czas odmawiałam Nowennę i polecałam moją córeczkę Niepokalanej.Mimo strachu czułam wewnętrzny spokój i zapewnienie , że wszystko będzie dobrze. Moja córeczka urodziła się całkowicie zdrowa, mimo że jestem już po 40-ce . Dziękuję Ci Maryjo za ten cud , za moje życie i moją rodzinę . Dziękuję Ci za tą Nowennę i wszystkim ją serdecznie polecam, aby ją odmawiali z wielką wiarą a na pewno zostaną wysłuchani.Dziękuję Ci Niepokalana.

żródło pompejanska.rosemaria.pl

EWA: ŚWIATEŁKO W TUNELU

Moją 4 nowennę odmawiałam za mojego siostrzeńca, który cierpi na nieuleczalną chorobę-zanik mięśni- o cud uzdrowienia. Razem z siostrą modliłyśmy się też o jego zdrowie za pośrednictwem bł. księdza Jerzego Popiełuszki. Dzień po zakończeniu nowenny dowiedzieliśmy się z internetu, że lek, który był w badaniach klinicznych działa i powstrzymuje proces chorobowy. To jeszcze nie nie jest pełen sukces, ale nadzieja na powstrzymanie choroby do czasu wynalezienia właściwego leku to już prawdziwy cud. Mamy nadzieję, że przejdzie pozytywnie dalsze badania i wejdzie na rynek. Dwa dni po zakończeniu nowenny przyszedł do mnie ksiądz – przyjaciel ks. Jerzego i obiecał modlić się za Tymusia do księdza Popiełuszki. Tak oto Matka Najświętsza dała nam nadzieję na to, że jednak jest szansa na zdrowie dla naszego ukochanego syneczka :-) piszę naszego syneczka, bo Tymuś jest moim chrzestnym synkiem.

źródło pompejanska.rosemaria.pl

MARIOLA: DZIĘKUJĘ MATECZKO ZA MOJĄ CÓRECZKĘ

Nie jesteśmy już z mężem tacy młodzi , mieliśmy poukładane życie ,dwóch prawie dorosłych synów i jak nam się wydawało wszystko zaplanowane.Bóg jednak miał dla nas wielką niespodziankę.Okazało się ,że kolejny raz zostaniemy rodzicami. Ciąż przebiegała prawidłowo poza wynikami prenatalnymi , które wykazały wielkie prawdopodobieństwo (1:5),że nasze dziecko urodzi się z zespołem Downa i innymi schorzeniami .Na konsultacjach pani doktor nie mówiła o niczym innym tylko o prawie do aborcji jakie niby mi przysługuje.Mimo iż usłyszała ,że nie ma mowy o aborcji i tak wręczyła mi kontakty i numery telefonów gdzie mogę „rozwiązać problem”. Maryja była moim jedynym ratunkiem.Przez całą ciąże odmawiałam Nowennę Pompejańską w intencji mojej córeczki. Mimo obaw i strachu czułam opiekę Maryi. Moja córeczka urodziła się całkowicie zdrowa i jest prawdziwym cudem i niepojętym szczęściem naszej rodziny.Dziękuję Ci ukochana Mateńko za Nowennę i łaski ,które dzięki niej możemy wypraszać. Dziękuje Ci Mateńko za to ,ze tak nas kochasz.

ŻRÓDŁO POMPEJANSKA.ROSEMARIA.PL

Umierający chłopiec powraca do życia (Woda z Lourdes)